အႏုပညာဆိုတာ ဘာလည္းဆိုတာကို အဓိပါယ္ေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးဖြင္႔ဆိုခဲ႔ၾကတာ ဟိုးေရွးပေ၀ဏသီကတည္းက..
အားလံုးကိုခ်ဳပ္ေျပာလိုက္ရင္ ခံစားမႈရသ တစ္စံုတစ္ခုကိုေပးစြမ္းႏိုင္ရင္ အႏုပညာေျမာက္တာပဲ..။ အႏုပညာ လို႔ နာမည္တပ္ရင္ေတာ႔ ဖန္တီၚသူကိုယ္တိုင္ တစ္စံုတစ္ခုေတာ႔ စိတ္ခံစားမႈကိုရရွိဖန္တီးၿပီး ၾကည္႔ရွဴသူတြင္လည္း
တစ္စံုတစ္ခုေသာ ရသ ကို ရရွိေစတာ မ်ိဳးျဖစ္ေစဖို႔လိုတာပါ႔ပဲ..ရသ မေပးႏိုင္လွ်င္ အႏုပညာမေျမာက္ ..ရသေပးႏိုင္မွ အႏုပညာေျမာက္၏...ရသတစ္ခုခု ေပးႏိုင္ျခင္းသည္ အႏုပညာ၏ က်က္သေရ..ျဖစ္၏။...အႏုပညာ ၏ က်က္သေရသည္
ၾကည္႔ရွဴခံစားသူအား ရသတစ္ခုခု ေပးစြမ္းႏိုင္ျခင္းတြင္သာတည္၏..။
သရဲပံုေၾကာက္စရာေကာင္းေသာပံုမ်ား အမည္နာမ မ်ား ကိုေရးျခင္းေၾကာင္႔ က်က္သေရ မရွိဟု ထင္ျမင္ျခင္းသည္ ေသးႏွုတ္ေသာ ..က်ဥ္းေျမာင္းေသာ အယူစြဲျဖစ္၏..
အေရးၾကီးသည္မွာ ဖန္တီးမႈသည္ ရသတစ္ခုခုကို ရရွိေစျခင္းသည္သာ အဓိကျဖစ္၏..ပန္းပံုေရးမွ ..ဘုရားပံုေရးမွ ..အလွအပ ေရးမွ က်က္သေရ ရွိသည္ ဟု ထင္ျမင္လ်င္ အင္မတန္ ကေလးဆန္လြန္းေသာ အယူအဆသာ ျဖစ္ေပ၏..
ဗင္းဆင္႔ ဗန္ဂိုးေရးေသာ အာလူးစားသူမ်ား ပန္းခ်ီကားသည္ အနိတ္ဓါရံု သာျဖစ္၏ ..ေဟာက္ပက္ ျဖစ္ေနေသာ မ်က္ကြင္းမ်ား ပိန္ခ်ိဳမ္႔ေနေသာ ပါးမ်ား ..ႏွင္႔ အားလူးစားသူမ်ားႏွင္႔ဖြဲစည္းထားေသာ ပန္းခ်ီကားကို က်က္သေရ မရွိေသာ အႏုပညာဟု မည္သူဆိုမည္နည္း...
ဒါလီ၏ ဆာရီရယ္လစ္ဆင္ပန္းခ်ီကားမ်ား ..မြန္႔ခ်ရ္၏ ေအာ္ သံပန္းခ်ီကား ၾကည္႔ရွဴဖူးသူမ်ား အႏုပညာ ၏ က်က္သေရကို သိရွိၾကေပလိမ္႔မယ္...
No comments:
Post a Comment